Znana historia szkolnictwa w Oleśnie sięga XVI wieku. Księga kontrybucji beneficjów kościelnych wymienia w roku 1539 szkołę przy parafii w Oleśnie z jednym nauczycielem. Szkoła owa obsługiwała wioski: Adamierz, Borek, Breń, Pilczę, Smęgorzów, Swarzów i Wielopole. Wizytacja radziwiłłowska z roku 1596 zanotowała, że kierownikiem szkoły był Michał z Trzciany, posiadający dom z małym ogródkiem i pensją 2 marki rocznie, płaconą przez proboszcza. Kontrola szkół z roku 1663 stwierdziła, że dom szkolny z mieszkaniem wikarego i nauczyciela „ jest lichy i wymaga naprawy ”. Wizytacja z 1748 roku wykazała w Oleśnie brak budynku szkolnego, nauczyciela i uczniów. W roku 1772 Olesno znalazło się pod zaborem austriackim. Szkoła nie dawała znaków istnienia. W latach 1842-1853 funkcjonowała szkoła parafialna z klasą elementarną pierwszą i drugą. Była to szkoła trywialna. Dopiero w 1882 roku została zbudowana drewniana, pierwsza z prawdziwego zdarzenia szkoła. Posiadała dwie izby lekcyjne i trzypokojowe mieszkanie dla kierownika szkoły. W 1884 r. powstała jednoklasowa Publiczna Szkoła Ludowa. Nauka w szkole trwała sześć lat. W 1892 r. powstała Szkoła Ludowa Dwuklasowa Mieszana. W „ Orzeczeniu C.K. Rady Szkolnej Krajowej w sprawie reorganizacji szkoły ludowej w Oleśnie ” czytamy : W Oleśnie istnieje dwuklasowa szkoła ludowa pospolita, do której zakresu należą gminy : Olesno, Swarzów, Podborze, Adamierz i obszary dworskie w Oleśnie, Swarzowie i Podborzu. Nauka trwała 6 lat w klasie I – 2 lata, w klasie II – 4 lata. Kadra pedagogiczna składała się z kierownika, 1-2 nauczycieli i katechety. W szkole uczyło się 280-330 uczniów. Pierwszym absolwentem szkoły wymienionym w istniejącej dokumentacji szkolnej był Jan Borsa ze Swarzowa. Dzięki staraniom ks. prałata Antoniego Wilczkiewicza, w 1909 roku została wybudowana nowa, duża szkoła. Był to budynek murowany, piętrowy o czterech izbach lekcyjnych, z kancelarią, izbą na pomoce naukowe i wielkim korytarzem (obecny budynek przedszkola ). Rozporządzeniem Wysokiej c.k. Rady Szkolnej Krajowej w tym samym roku został zaprowadzony w tutejszej szkole plan nauki dla szkół czteroklasowych niższego typu. Nauka trwała 6 lat : w klasach I i II po roku, w klasach III i IV po dwa lata. Od grudnia 1914 roku do maja 1915 roku szkoły w Oleśnie zamieniono na składy z żywnością i amunicją. 6 i 7 maja 1915 były najtragiczniejszymi dla Olesna dniami I wojny światowej – przez Olesno przetoczył się front. Padające kule armatnie wyrządziły wielkie szkody. Rok szkolny 1918/1919 rozpoczął się 1 września 1918 roku. Kierownikiem szkoły był Franciszek Jaworski. 17 listopada 1918 roku, w niedzielę, w Oleśnie obchodzono uroczyście ogłoszenie wolności i niepodległości Ojczyzny. Po uroczystej sumie dzieci szkolne udały się na pochód pod pomnik Grunwaldzki, gdzie odbyły się stosowne przemówienia , śpiewy i deklamacje. 1921 r. był pierwszym rokiem działalności szkoły powszechnej 4-klasowej, z planem szkoły 5-klasowej. Nauka trwała 7 lat. W klasach I , II i III po roku, w klasie IV- 4 lata. Od 1.09. 1925 r. szkoła miała do dyspozycji 3 izby lekcyjne i jedno mieszkanie dla nauczyciela. Pracowało trzech nauczycieli etatowych i jeden nieetatowy. Tygodniowo było 88 lekcji dla 208 uczniów. W 1932 r. na mocy ustawy o ustroju szkolnym powstała Publiczna Szkoła Powszechna 7-klasowa. Uczyło wtedy czterech nauczycieli. Dnia 1.09. 1938 r. w szkole pracowało sześciu nauczycieli etatowych i dwóch kontraktowych religii. Nauka odbywała się w sześciu izbach lekcyjnych w wymiarze 184 lekcji tygodniowo. Obowiązek szkolny obejmował 366 dzieci, z tego 24 nie uczęszczało do szkoły. Wszystko wskazuje na to, że rok szkolny 1939/1940 rozpoczął się w Siedmioklasowej Publicznej Szkole Powszechnej w Oleśnie jak zwykle. Trudno stwierdzić, czy były jakieś przerwy w nauce spowodowane działaniami wojennymi – II wojna światowa (zapewne 8 września 1939 roku, kiedy przez Olesno przechodziło pośpiesznie wojsko polskie , a kilka godzin po nim pokazały się motocykle i czołgi niemieckie podpalające domy i strzelające do ludzi), gdyż dokumentacja tego okresu jest niepełna. Wiadomo jednak, że kadra pedagogiczna w roku szkolnym 1939/1940 składała się z kierownika szkoły i czterech nauczycieli. Od roku 1941/1942 do roku 1943/1944 uczył kierownik i pięciu nauczycieli. Jednak wszędzie, a więc i w Oleśnie, już pierwsze miesiące 1940 roku przyniosły zasadnicze zmiany w położeniu polskich szkół powszechnych. Zakazano nauczania historii, geografii politycznej i śpiewu. W tej sytuacji nauczyciele z wielkim zapałem przystąpili do tajnego nauczania. W szkole uczyli nielegalne zakazanych przedmiotów w ramach lekcji legalnych (władze okupacyjne dopuszczały naukę religii, arytmetyki, przyrody i geografii fizycznej). Zorganizowano także tajne nauczanie . Miejscem tego typu zajęć były najczęściej domy uczniów. Tajne nauczanie było wyrazem obrony kultury polskiej i tożsamości narodu polskiego. Olesno było znaczącym ośrodkiem tajnego nauczania. Prowadzono je trzy razy w tygodniu po dwie godziny. Kierownik szkoły, Mieczysław Drożdż, zawsze wyrażał zgodę na przeprowadzenie egzaminów tajnego nauczania w jego szkole. Być może dlatego, 22 grudnia 1944 został aresztowany przez niemiecką żandarmerię i przewieziony do więzienia w Tarnowie. Po wielu przesłuchaniach został wypuszczony 30 stycznia 1945 roku. W roku szkolnym 1946/47 przy uczniach kończących klasę VII nie ma zapisu: „ukończył szkołę”, lecz: „promowany do klasy VIII”. W Oleśnie klasy VIII nie było, uczniowie kontynuowali naukę w Dąbrowie Tarnowskiej. Po wojnie minister oświaty coraz szczegółowiej określał zadania i pracę w szkole. Między innymi 15.09. 1953 r. polecił włączyć do planów pracy szkół 46 uroczystości w ciągu roku szkolnego, np. 1 października z okazji Święta Narodowego Chin. W 1966 r. rozpoczęła działalność 8-klasowa Szkoła Podstawowa. Nauka odbywała się w czterech budynkach (agronomówka, dom państwa Tęczarów, stara i nowa szkoła) na dwie zmiany. Kadra pedagogiczna składała się z kierownika, zastępcy i 16 nauczycieli. W 16 oddziałach uczyło się 447 uczniów. W następnym roku szkolnym naukę prowadzono na trzy zmiany w trzech budynkach szkolnych: drewnianym, murowanym i w baraku wyremontowanym w czynie społecznym. Jesienią 1973 roku rozpoczęto budowę nowej szkoły i domu nauczyciela. Prace ukończono w sierpniu 1976 roku. W tym samym czasie, 23.08. 1976 r. decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania w Tarnowie powstała Zbiorcza Szkoła Gminna. W jej skład wchodziły punkty filialne w Oleśnicy, Podborzu, Wielopolu, Zalipiu i Pilczy Żelichowskiej oraz Szkoły Podstawowe w Ćwikowie i Dąbrówkach Breńskich. W nowym budynku szkolnym zajęcia lekcyjne rozpoczęło 552 uczniów. 182 spośród tej grupy przywiózł do szkoły pierwszy autobus szkolny. Rozpoczęła działalność świetlica szkolna, wprowadzono język angielski jako nadobowiązkowy. 4.06. 1983 r. szkole nadano imię Władysława Broniewskiego i , w dowód uznania za całokształt pracy, sztandar. Został napisany hymn szkoły. Autorką słów hymnu jest pani Jadwiga Szkotak, a muzykę skomponował pan Stanisław Piękosz – nauczyciele szkoły. Od 1.01. 1985 r. Zbiorcza Szkoła Gminna zmieniła nazwę na Szkołę Podstawową, ale okresowo nadal pełniła funkcję szkoły zbiorczej dla uczniów klas VII – VIII ze szkół w Ćwikowie i Zalipiu. Od 1.09. 1999 r. , w wyniku reformy oświaty w Polsce, szkoła w Oleśnie jest znowu 6-klasową Szkołą Podstawową. Od 1.09.2016 r. wyniku kolejnej reformy oświaty Szkoła Podstawowa w Oleśnie z powrotem stała się szkołą ośmioklasową. W 2018 roku podjęto rozbudowę budynku szkoły, zbudowano dużą halę sportową, którą oddano do użytku w 2019 r.
Dnia 29 września 2022 r. społeczność naszej szkoły przeżywała doniosłą, uroczystość nadania szkole – decyzją Rady Gminy- imienia Bł. Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz sztandaru.
Pracą tutejszej placówki kierowali : Michał z Trzciany,
Franciszek Jaworski(1897 – 1931),
Maria Rokitówna (1931 – 1932),
Mieczysław Drożdż (1932 – 1946),
Izabela Drożdż (1946 – 1953),
Stanisław Kołodziejski (1953 – 1968),
Stanisław Siąkała(1968 – 1978),
Stanisław Babiarz(1978 – 1984),
Stanisław Prochazka (1984-2005).
Od 2005 r. funkcję dyrektora szkoły pełni Jarosław Bartoń.
Dokładna historia szkoły , jej organizacja , warunki pracy , kłopoty z jakimi się borykała , osiągnięcia i sukcesy, informacje o kadrze pedagogicznej i uczniach oraz innych okolicznościach , mających wpływ na pracę placówki , zostały spisane w kilkunastotomowej „ Kronice szkoły ”.